دعا برای پیدا کردن شغل | اهمیت کار و شغل از منظر قرآن کریم

اهمیت کار و شغل از منظر قرآن کریم

در قرآن کریم بیش ۳۰۰ آیه در مورد کار و شغل و بیان ارزش و اهمیت آن وارد شده است . هم چنین بخشی از آیات به کارهای پیامبران الهی پرداخته شده که آن ها در کنار رسالت و هدایت گری برای جامعه اسلامی اشتغال به کار و فعالیت داشته اند تا هم معاش خویش را تأمین کنند و همدیگران را در این مسیر تشویق به کار و تلاش نمایند به همین علت به کارهای بعضی از آنان اشاره می گردد . براساس بعضی از آیه های قرآن کریم از جمله سوره هود آیه  ۳۷، سوره قصص آیه  ۲۷، سوره انبیاء ۸۰ و غیره.  شغل حضرت نوح علیه (ع) و حضرت موسی (ع) را شبانی و کارگری و شغل حضرت داود را زره سازی و آهنگری و شغل حضرت آدم علیه السلام را کشاورزی و شغل حضرت ابراهیم علیه السّلام را کشاورزی و دامداری ، شغل حضرت ادریس (ع) خیاطی و حضرت یعقوب و ایوب به زراعت و دامداری وشغل حضرت هود و صالح تجارت و حضرت سلیمان حصیربافی و حضرت عیسی صیادی و نجاری و حضرت محمد (ص) تجارت و صیادی و شبانی بوده است . قرآن در آیه های ذیل انسان را تشویق و ترغیب به کار و تلاش نموده است . « إنّ سعیکم لشتّی » و « و من أراد الآخره و سعی لها سعیها و هو مؤمن . . . » و آن کسی که سرای آخرت را بطلبد و سعی و کوشش خود را برای آن انجام دهد ، در صورتیکه ایمان داشته باشد ، سعی و تلاش او از سوی خدا پاداش داده خواهد شد .  « و ان لیس للانسان الا ما سعی » و اینکه برای انسان جز سعی و کوشش او نیست و سعیش بزودی دیده می شود او به نتیجه اش می رسد . سپس به او جزای کافی داده خواهد شد . « کل نفس بما کسبت رهینه » هر کس در گرو اعمال خویش است « یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضرا » روزی که هر شخص کار خوبی را انجام داده حاضر می بیند . « و ما التنهم من عملهم من شیء » و از عمل آن ها چیزی نمی کاهیم و هر فردی در گرو کارهای خود می باشد .

دعا برای پیدا کردن شغل

سوره یوسف از آیه ۵۰ تا ۵۶ بسیار برای پیدا کردن شغل و کار توصیه شده :

« وَقَالَ الْمَلِکُ ائْتُونِی بِهِ فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَی رَبِّکَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَهِ اللاَّتِی قَطَّعْنَ أَیْدِیَهُنَّ إِنَّ رَبِّی بِکَیْدِهِنَّ عَلِیمٌ (۵۰) قَالَ مَا خَطْبُکُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ یُوسُفَ عَن نَّفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ ماعَلِمْنَا عَلَیْهِ مِن سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَهُ الْعَزِیزِ الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَاْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ (۵۱) ذَلِکَ لِیَعْلَمَ أَنِّی لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَیْبِ وَأَنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی کَیْدَ الْخَائِنِینَ (۵۲)‏ وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِی إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَهٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّیَ إِنَّ رَبِّی غَفُورٌ رَّحِیمٌ (۵۳) وَقَالَ الْمَلِکُ ائْتُونِی بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِی فَلَمَّا کَلَّمَهُ قَالَ إِنَّکَ الْیَوْمَ لَدَیْنَا مِکِینٌ أَمِینٌ (۵۴) قَالَ اجْعَلْنِی عَلَی خَزَآئِنِ الأَرْضِ إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ (۵۵) وَکَذَلِکَ مَکَّنِّا لِیُوسُفَ فِی الأَرْضِ یَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَیْثُ یَشَاءُ نُصِیبُ بِرَحْمَتِنَا مَن نَّشَاء وَلاَ نُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ (۵۶) »