فلسفه دعا چیست

در حقیقت دعا امری فطری است که برای رفع نیاز و خواسته‌های خود به کار می‌رود.

کلمه دعا و هم‌ خانواده‌های آن، بیش از ۲۰۰ بار در قرآن تکرار شده است و به همین دلیل بر آن تأکید شده است.

فلسفه دعا چیست؟

دعا از ریشه (دعو) که به معنای خواندن و حاجت خواستن است گرفته شده.

ولی بیشتر برای معنی خواندن کاربرد دارد.

فلسفه دعا در واقع به معنای صدا زدن و یاری خواستن است.

با سایت دعانویسی دعاگو ۷۸۶ همراه باشید.

در بیشتر مواقع با دعا کردن خواسته و حاجت خود را از خدا می‌طلبیم.

از نظر دین اسلام دعا جایگاه بسیار ارزشمند و والایی دارد که موجب ارتباط تنگاتنگ بین انسان و خداوند بزرگ می‌شود.

خیلی از منتقدین دینی معتقد هستند که دعا کردن باعث رشد و تربیت روح انسان می‌شود.

زیرا همانطور که انسان از نظر جسمی به آب و غذا نیاز دارد از نظر روحی نیز باید نشاط و سلامتی داشته باشد.

و این امر تنها با عبادت و دعا کردن با خداوند متعال میسر می‌ شود.

در واقع دعا روی شخصیت و درون انسان تأثیر بسزایی دارد.

خداوند متعال در قرآن کریم در خصوص دعا می‌فرماید:

((قل ما یعبوا بکم لولا دعاعکم: اگر در زندگی‌تان دعا نباشد نزد من هیچ ارزشی نخواهید داشت.))

بنابراین بندگان خدا اگر می‌خواهند بدانند نزد خداوند چه میزان ارزش دارند، ببینند چه اندازه با خداوند ارتباط دارند و به دعا و نیایش مشغول هستند.

فلسفه دعا بسیار مهم است و همان‌طور که می‌دانیم دعا موجب نشاط و تزکیه روح انسان می‌شود.

زیرا همان‌طور که انسان از نظر جسمی ممکن است در معرض آسیب باشد ممکن است از نظر روحی نیز در معرض آسیب‌های مختلف روحی یا رذایل اخلاقی شود.

که دعا موجب می‌شود تا روح انسان از هرگونه رذایل و فساد اخلاقی پالایش و پاک شود و روح و جان آدمی سلامت گردد.

انسان در مقابل با دیگر موجودات دارای برتری است.

همچنین دعا یکی از عواملی است که موجب می‌شود انسان نسبت به دیگر موجودات دارای تمایز باشد.

در واقع دعا از نظر فلسفه آن برای انسان یک ویژگی منحصر به فرد است که این بندگی و دعای انسان تنها برای خداست.

بنده با دعا کردن به عبودیت و بندگی خالص در درگاه حق خواهد رسید.

در بسیاری از آیات قرآن درباره فلسفه دعا بر اثبات توحید و نفی شرک بسیار تأکید شده است.

و حتی بیان شده است که انسان در زمان گرفتاری‌های خود به یاد خداوند می‌افتد و خواسته و حاجت خود را از او می‌خواهد.

بنابراین دعا از نظر فلسفه قرآنی یکی از بهترین عبادت‌هاست.

دعا شامل دو بعد اصالت و مقدمیت می‌باشد.

به عنوان مثال اعمالی مانند نماز و روزه دارای پاداش و اجر اخروی هستند.

که بندگان برای گره‌گشایی مشکلات زندگی خود و برآورده ساختن حاجات خود دست به دعا بر میدارند.

پس بهتر است هر انسانی رو به خدا باشد و هر چیزی را فقط از خدا بخواهد و از رحمت و حکمت خدا مأیوس نشود.

همان‌طور که خدا می‌فرماید: از رحمت خدا مأیوس نشوید.

حدیثی از امام رضا (ع) در خصوص دعا 

خود را به اسلحه پیامبران مجهز کنید؛ که در واقع این اسلحه همان دعا و درخواست از خدا می‌باشد.

خداوند به بندگان خود هشدار داده است و همه بندگان را به دعا و درخواست کردن از او دعوت کرده است و امر داده است.

به عبارت دیگر تنها آیه‌ای که در قرآن همراه با هشدار است این است که:

آنان که از دعا و عبادت من سرکشی و نافرمانی کنند با ذلت داخل دوزخ می‌شوند.

پس بهتر است به این نتیجه برسیم که همانا دعا کردن مغز عبادت است.

و عبادت همراه با دعا تکمیل می‌شود.

بنابراین بهتر است از دعا کردن غافل نشویم.